دسـتـی اگـر دارم بـه دامــان تــو دارم            چـشـمی اگر دارم به احـسـان تو دارم

از سفـره‌ای جز سفرۀ تو نان نخـوردم            من هرچه دارم از سرِ خـوان تو دارم

این زنـدگی با پـای تو مُـردن می‌ارزد            جـانی اگـر دارم بـه قــربــان تـو دارم

از معجزات گریه بر شاه غریب است            جـایـی اگـر در بــیـنِ یــاران تـو دارم

تا کِی بگویم العجـل؟ پس کِی می‌آیی؟            عمری‌ست در دل، داغ هجران تو دارم

هـجـران دلـم را بُـرد تـا کـنـج خـرابـه            این روضه را از چشم گریان تو دارم

بـابـا شـبـیـه تو پُـر از دردم، کجایی؟!            بــرگــرد کـه امــیـد درمــان تــو دارم

قرآن بخوان اینجا که دیگر خیزران نیست            که خـاطـره از صـوت قـرآن تـو دارم

دیدم به دست شمر، تـار گـیـسـویت را            مــرثــیــۀ مــوی پــریـشــان تــو دارم

چشمم دوباره خوب می‌بـیـند؛ عزیزم!            امشب که نور از روی تابـان تو دارم